Coornhert is alleen een heel uitgesproken persoon, in tegensteling tot de prins en ik. Ik heb Coornhert dan ook vaak moeten waarschuwen als hij weer te ver ging, of ik moest hem beschermen tegen mogelijke tegenstanders.

Ik leerde Coornhert goed kennen toen hij in de jaren 60 voor onze stad op het stadhuis ging werken. Maar hij zat ook veel in de taveerne: daar ontving hij als secretaris van de stad belangrijke mensen, zoals afgezanten van Willem van Oranje), en maakte hij testamenten op. Ja, iedereen kende hem in de kroeg!

Ik had grote bewondering voor Coornhert. Zonder op de universiteit gestudeerd te hebben kon hij toch de zware taken die de gemeente hem vroeg, goed uitvoeren. Iets wat weinigen gegeven is. En naast dit werk was hij ook nog productief met het schrijven van brieven, boeken, en met het maken van etsen. Coornhert was echt een duizendpoot, zoals er maar weinigen zijn.

Helaas is er na het beleg en de teruggekeerde reformatie veel veranderd. De katholieke Coornhert heeft het zwaar onder het steeds strengere protestantse bestuur. Die wilde zijn vrijheid steeds meer inperken. Coornhert is dan ook gestopt me het werken voor de gemeente. Hij blijft met de nieuwe burgemeesters in discussie , vooral als het gaat over het recht van de katholieken. Ik hoop hem hier zo goed mogelijk bij te blijven helpen, zonder mijn eigen positie te ondermijnen. En dat is geen gemakkelijke taak.