Ik ben schout. Nou, daar was veel voor nodig: niet iedereen wordt Schout van Haarlem. Maar het heeft mij veel opgebracht, al mocht het niet zo lang duren. De Haarlemmers betrapten mij op diefstal. Maar goed, het onderzoek loopt nog, dus: geen commentaar!
Hoe het zo ver heeft kunnen komen? Haha! Nou die Coornhert, hè, die was aangetrouwde familie van me. Ik kwam hem dus geregeld tegen en we spraken elkaar af en toe op feestjes, familiebijeenkomsten, of gewoon in de stad. En toen hij was opgepakt, gingen de ambtenaren van Alva natuurlijk kijken bij wie ze extra informatie konden vinden en of iemand wilde getuigen tegen Coornhert.
Ik mocht die man eigenlijk niet zo. Ik vond hem maar een beschijter! Een blaet! Een blaaskaak! Altijd doen of hij zich netjes aan de wet hield, maar in het geheim samenspannen met Oranje! Als zij hem dankzij mij konden berechten, zou mijn situatie natuurlijk geweldig verbeterd worden. Ach, en een kleine leugen om hem voorgoed het zwijgen op te leggen kan dan ook geen kwaad.
Ik wed graag op het winnende paard, weet je! ’t Is alleen zo jammer, dat hij ontsnapte en misschien in de toekomst nog lastig kan zijn voor mij. Maar voorlopig zit hij nog ver weg in Duitsland. Gelukkig!